Skip to content
iccpoland_logo

1400

Coachów w Polsce

15000

Coachów na świecie

25

Lat w Polsce

160

Edycji szkoleń

Szkoła ICC Poland

to promowanie idei coachingu holistycznego.

Szkoła powstała na przełomie 2002/03 roku realizując pierwszy 10-cio dniowy kurs coachingu holistycznego International Coaching Certification opracowany przez międzynarodową organizację coachingową International Coaching Community. Dotychczas odbyło się w ICC Poland ponad 100 edycji tego kursu.

Metodologia oraz program kursu ICC został nagrodzony Europejską Nagrodą Jakości (EQA). 

Udział w kursie ICC daje możliwość ubiegania się o certyfikaty takich organizacji, jak: 

  • EMCC (European Mentoring and Coaching Council) 
  • ICF (International Coaching Federation)

Cele ICC Poland

  • organizowanie certyfikowanych szkoleń coachingowych: International Coach ICC, International Business Coach ICC, International Organization Coach ICC, International Supervisor Coach ICC
  • przygotowywanie i prowadzenie szkoleń coachingowych dla kadry zarządczej
  • tworzenie zaawansowanych systemowych narzędzi coachingowych
  • organizowanie ścieżek rozwojowych dla coachów i superwizorów
  • prowadzenie grup superwizyjnych
  • budowanie Społeczności Coachów
  • organizowanie szkoleń rozwojowych dla coachów
  • projektowanie i wspieranie procesów harmonizacji w organizacjach
  • realizowanie projektów coachingowych dla większych grup menedżerskich
  • prowadzenie akcji coachingowych dla różnych środowisk zawodowych (lekarze, pielęgniarki, nauczyciele, pracownicy opieki społecznej, itp.)
  • tworzenie i realizowanie szkoleń dla managerów oraz liderów, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów zarządzania w podejściu coachingowym

Definicja Coachingu

Coaching jest interdyscyplinarną metodą wsparcia osoby (zespołu)
w realizacji celów, w oparciu o szereg technik ułożonych w celowy proces.
(© 2020, InnerMastering® INSTITUTE)

Cechy charakterystyczne coachingu jako dyscypliny:

Coaching jest jedynie propozycją, na którą każdy potencjalny klient sam wyraża zgodę lub przejawia wyraźną chęć.

Na żadnym etapie procesu nikt i nigdy nie może wymuszać czegokolwiek na kliencie. Jakakolwiek forma nakazowości jest złamaniem zasad etycznych szkoły ICC oraz nadużyciem.

Zgodnie z założeniami szkoły ICC, coaching stwarza klientowi szansę uczenia się, ale nie polega na uczeniu lub pouczaniu klienta.

Pytania są kluczowe i stale obecne w procesie coachingowym. Dzięki nim proces coachingowy staje się wydarzeniem inspirującym, pełnym wglądów i wniosków klienta, dzięki którym może dokonywać zamierzonych zmian.

Jednym z podstawowych celów coachingu jest wzmacnianie procesów myślowych. Dzięki temu człowiek poszerza horyzonty i ma więcej możliwości w sferze stwarzania rozwiązań.

Wartości klienta są respektowane i nie podlegają jakiejkolwiek ocenie za strony coacha. Jedyną osobą uprawnioną do redefiniowania czegokolwiek w świecie klienta, jest ten klient.

Prawidłowo prowadzony proces coachingowy skupiony jest na poszerzaniu świadomości klienta. Dzięki temu klient zyskuje nie tylko nową perspektywę, ale również nowe możliwości.

Dokonanie jakiejkolwiek zmiany przez klienta, powinno być efektem pogłębionego zrozumienia. Zanim klient uruchomi działania, musi mieć świadomość powiązań i zależności systemowych oraz możliwych następstw.

Coaching skupia się na osiąganiu celów, a nie na rozwiązywaniu problemów. Cele wyznaczają kierunek dla całego procesu i stanowią kryterium sukcesu.

Narzędzia i proces coachingowy pełnią rolę pomocniczą dla osoby. Pracujemy przede wszystkim z człowiekiem, a nie z jego celami.

Odpowiednio zbudowana relacja jest podstawą dla współpracy. Na wstępie należy bardzo precyzyjnie określić granice oraz kluczowe normy, które będą stać na straży profesjonalizmu, transparentności i czystości relacji coachingowej coacha i klienta.

Zarówno klient, jak i coach podejmują decyzję o współpracy. Zarówno klient, jak i coach ma prawo odmówić drugiej stronie. Jakikolwiek przymus jest niedopuszczalny.

Coach w 100% odpowiada za wymogi merytoryczne i jakość procesu coachingowego. Klient w 100% odpowiada za określenie kierunku, swoje zaangażowanie, podejmowane decyzje i działania oraz osiągane w efekcie wyniki.

Kurs ICC podkreśla, że człowiek jest ważniejszy niż jego cele. Jeśli któryś z celów miałby przynieść klientowi szkodę, należy z niego zrezygnować lub dokonać odpowiedniego przedefiniowania tego celu.

W szkole coachingu ICC, perspektywa systemowa jest niezbędna w procesie coachingowym. Zależności systemowe, powiązania i wpływy muszą być uwzględniane, aby rozwiązania były adekwatne i efektywne.

Coaching Holistyczny

W podejściu holistycznym osoba traktowana jest jako jeden (całościowy i pełny) spójny system i stanowi centrum procesu. Wszystkie płaszczyzny jej funkcjonowania są równie ważne. Stan umysłu, ducha i ciała wzajemnie na siebie wpływają.

Podejście holistyczne uwzględnia, że na przejawiane przez daną jednostkę zachowania wpływ ma więcej czynników niż tylko jej wiedza i umiejętności. Istotne są: system przekonań, wierzeń i poglądów, zakorzenione nawyki w myśleniu i działaniu, hierarchia wartości, poczucie tożsamości, odczuwanie równowagi pomiędzy życiem osobistym i zawodowym. Każdy z wymienionych wyżej czynników może podnieść lub obniżyć efektywność pracy, a w rzeczywistości mieć wpływ na całościową jakość życia danej jednostki. Dodatkowym aspektem wpływającym znacznie na jakość życia jest sposób zarządzania własnymi emocjami i relacje z innymi ludźmi.

Coaching w tym ujęciu jest pomocny w odkrywaniu istotnych przyczyn tych zachowań, które się mało użyteczne. Jest to punkt wyjścia do wypracowywania nowych rozwiązań. Łączy dwa wymiary: (1) wzrost (poszerzanie kompetencji – umiejętności) i (2) rozwój (pogłębianie świadomości – strategie i taktyki).

Cechy charakterystyczne coachingu holistycznego:

Nie ma podziału na sferę prywatną i zawodową – jest jedność. Podziały stwarza umysł – ego, ale Istota jest jedna, niepodzielna – jest punktem styku wszelkich aspektów i płaszczyzn. Nie można dokonać zmiany w prezesie, nie dokonując zmiany w mężu, ojcu, przyjacielu, bo to jeden i ten sam człowiek.

Każdy element systemu wpływa na każdy inny element i na system jako całość. Nic nie jest w izolacji. Wszystko powiązane jest ze wszystkim. Każdy problem ma wpływ na wszystkie elementy składowe systemu i jego skutki można odnaleźć w każdej części systemu. Podobnie każdy zasób można zastosować na różnych płaszczyznach, a jego efekt będzie wszechobecny w systemie.

Nikt poza samym klientem nie ma prawa określać tematów w procesie. Cele sponsora są traktowane jako propozycja i wymagają akceptacji klienta. Z tego powodu profesjonalny coach nigdy nie przyjmuje do realizacji celów „ukrytych” – nieznanych klientowi.

Coach nie ma prawa podpowiadać jakichkolwiek rozwiązań. Rolą coacha jest dostarczanie doświadczeń, dzięki którym klient poszerzy wgląd, uruchomi zasoby, określi zakres i kierunek działania. Klient działa niezależnie i bierze odpowiedzialność za rozwiązania.

Proces jest prowadzony w taki sposób, by wzrastała samoświadomość klienta. Nie jest możliwe, by dokonał tego coach, ponieważ nie można tego zrobić od zewnątrz. Samoświadomość jest wewnętrznym i indywidualnym procesem w każdym człowieku. Wzrasta w reakcji na doświadczenie. Można powiedzieć, że wewnętrzny proces danej osoby zaowocował samoświadomością.

Zrozumienie umożliwia dokonywanie wyborów. Jak może dokonać wyboru i cokolwiek zmienić ktoś, kto nie rozumie? Najpierw trzeba rozumieć, że coś jest nie tak jak powinno być, by wybrać coś innego. Dodatkowo na etapie wdrożenia zmiany zrozumienie jest również niezbędne, ponieważ można zastosować różne strategie, a w związku z tym można uzyskać różne efekty.

Świadomość istnienia wielu systemów powiązanych ze sobą oraz uwzględnienie tego faktu w pracy z klientem, jest bardzo istotnym elementem i może znacząco wpływać na skuteczność procesu. Systemy stanowią znaczącą część naszego otoczenia i wzajemnie na siebie wpływają. Tworzą kontekst i mają ogromną siłę. Trudno wyobrazić sobie wypracowanie i wprowadzenie istotnej zmiany w izolacji systemowej.

W każdym punkcie procesu, przy wglądach wewnętrznych, przy planowaniu działań, przy opracowywaniu strategii, kroków pośrednich lub na etapie realizacji dokonuje się badania potencjalnych konsekwencji wdrażanej zmiany. Nie da się wszystkiego przewidzieć, ale warto sprawdzić to, co możliwe i maksymalnie zabezpieczyć zmianę. Im więcej strat wewnętrznych lub zewnętrznych, tym mniej atrakcyjny staje się cel.

Żadna osoba nie ma prawa wywierać nacisku na klienta i wymagać przyspieszenia. To, co z zewnątrz może wydawać się wolnym tempem, z perspektywy wewnętrznej może być postrzegane jako sprint. Tylko klient jest uprawniony do tego typu oceny i tylko on zna kryteria oceny. Można zapraszać do stałego badania tempa, ale regulacja tempa jest zawsze sprawą klienta.

Wszystko, co ważne jest związane z osobą klienta i powinno być stale „oświetlane”. Każde doświadczenie może być wykorzystane na różnych poziomach i na wiele sposobów. Celem jest stałe wzmacnianie klienta. Coach pełni rolę służebną, ma sprawnie korzystać ze wszystkiego, czym dysponuje, by „zniknąć” i wzmacniać klienta. Najistotniejsze są wglądy klienta, jego wiedza, umiejętności, zasoby, działanie, sprawczość i mądrość.

Proces dotyka pełnego spektrum płaszczyzn funkcjonowania człowieka: wiedzy, strategii, nawyków, środowiska, zachowań, umiejętności, emocji, przekonań, wartości, tożsamości, misji i duchowości. Każdy element może okazać się kluczowy dla jakiejś konkretnej osoby w określonym kontekście. Coach ma być gotowy do proponowania klientowi eksploracji tego, co aktualnie odkrywa, niezależnie od tego, jakiego poziomu dotyczy. To jedno z kluczowych założeń coachingu holistycznego – gotowość pracy zawsze tam, gdzie znajduje się aktualnie klient i z każdym tematem.

Wielopoziomowość procesu wysoko podnosi poprzeczkę. Potrzebna jest ponadprzeciętna sprawność narzędziowa. Wiedza i umiejętności coacha są bardzo ważnym elementem. Coach holistyczny ma wiedzieć nie tylko kiedy i którego narzędzia należy użyć lub w jaki sposób stworzyć nowe, ale musi mieć również świadomość, jak konkretne narzędzie może zadziałać w danym kontekście. Powinien znać tzw. „punkty krytyczne” w procedurze i wiedzieć, jak sobie z nimi radzić.

Etyka i Standardy

Standardy ICC

To są oficjalne standardy i etyka międzynarodowej społeczności trenerskiej. Te wzorcowe standardy postępowania dla profesjonalnych coachów zostały również zatwierdzone przez Europejską Radę ds. Mentoringu i Coachingu, International Coach Federation oraz International Association of Coaching.

Coaching jest prowokującym do myślenia i kreatywności procesem. Ma inspirować klienta do maksymalizacji osobistego i zawodowego potencjału. Profesjonalna relacja coachingowa istnieje, gdy coaching obejmuje umowę biznesową lub kontrakt określający obowiązki każdej ze stron.

Niniejsze Standardy mają służyć jako podstawowe wskazówki etyczne dla osób prowadzących coaching we wszystkich kontekstach praktyki. Służą trzem głównym celom: kierują postępowaniem coacha, informują klientów oraz promują publiczne zaufanie do coachingu jako procesu rozwoju zawodowego i osobistego.

Niniejsze standardy (w sensie ścisłym) nie mają mocy prawnej. Niemniej jednak fakt, że standardy zostały przyjęte przez odpowiednie jednostki zatwierdzające, powinien uświadomić coachom, że mogą one być postrzegane jako ustanawiające standard troski o coachów.

Poniższe wskazówki dotyczą wszystkich członków ICC. Podają minimalny zasób standardów działania, którymi powinni kierować się członkowie, coachowie natomiast są zobowiązani do świadczenia usług wyłącznie w ramach standardów ICC.

  • Coach stara się jak najlepiej wykonywać swoją pracę z klientem i wykazywać się podstawowymi kwalifikacjami w coachingu.
  • Coach stara się być na bieżąco w kwestii nowych praktyk biznesowych, technologii, wymogów prawnych i standardów związanych z pracą coacha.
  • Coach będzie dbać o rozwój i rozszerzanie swoich umiejętności poprzez lekturę, kontakty i szkolenia.
  • Coach ma świadomość swoich umiejętności, mocnych stron oraz ograniczeń. Będzie przyjmować taką prace, która w jego mniemaniu będzie wykonalna w ramach jego kompetencji.
  • Coach nie wypowiada twierdzeń, których nie może jednoznacznie potwierdzić. Podobnie nie przypisuje sobie umiejętności, referencji lub kwalifikacji, których nie posiada, jak również nie może zezwolić innym, aby za jego wiedzą i w jego imieniu składali podobne deklaracje w formie werbalnej czy też pisemnej.
  • Coach szanuje prawo innych osób do posiadania odmiennych przekonań i poglądów. Nie podejmuje prób przekonania innych, co do wyższości swoich własnych przekonań, wartości lub poglądów.
  • Na początku relacji, coach zadba o to, by klient zrozumiał istotę umowy coachingu, do jakiej między nimi dochodzi.
  • Coach nie dyskryminuje klienta pod żadnym względem.
  • Coach nigdy nie wykorzystuje klienta w sferze osobistej, finansowej czy też seksualnej.
  • Coach jest zobowiązany uzyskać zezwolenie klienta zanim zechce wykorzystać jego dane lub rekomendacje w charakterze referencji.
  • Coach szanuje treść wszelkich umów i dotrzymuje obietnic danych klientowi.
  • Coach szanuje prawa innych odnośnie praw autorskich, praw do ochrony własności intelektualnej, znaków handlowych i patentów. W stosownym miejscu należy podkreślać wkład poczyniony przez inne osoby.
  • Coach nie angażuje się dobrowolnie w żadne działania, które mogą zagrozić dobremu imieniu profesji coacha. Jeśli dowie się on o nadużyciu bądź nad interpretacji związanej ze swoja pracą, podejmie rozsądne kroki w celu korekty zaistniałej sytuacji.
  • Coach zachowuje w tajemnicy materiały uzyskane od klienta, z wyjątkiem sytuacji uzyskania pełnomocnictwa klienta, wymogu prawa, lub z innej ważnej przyczyny, takiej jak nieuchronne wyrządzenie szkody osobom trzecim. Wspomniane materiały mogą być omawiane podczas sesji w cztery oczy, lub przy wykorzystaniu technologii komunikacyjnych, tzn. telefon, komputer, poczta głosowa.
  • Gdy tylko możliwe, coach nie będzie podejmował zobowiązań zawodowych, gdy wcześniej zaistniałe relacje mogą powodować konflikt interesów. Jeśli taki konflikt ma miejsce, coach dokłada wszelkich starań, aby konflikt załagodzić w ramach wyznaczonych przez Etykę i Standardy.
  • Coach może wykorzystać materiały klienta w szkoleniu bądź publikacjach, pod warunkiem, że te materiały nie zawierają danych klienta.
  • Coach ujawni klientowi wysokość wszelkiego wynagrodzenia, które otrzymuje od osób trzecich w wyniku konsultacji, bądź porad udzielanych w sprawach dotyczących klienta.
  • Jeżeli jest to stosowne z zawodowego punktu widzenia, coachowie mogą podejmować współpracę z innymi podmiotami celem udzielenia pomocy klientowi, zawsze jednak za zgodą klienta.
  • Kiedy coach jest poproszony o świadczenie usług na rzecz osoby lub organizacji na wniosek osoby trzeciej, musi skrupulatnie ocenić związek pomiędzy dwoma wspomnianymi podmiotami i ustalić, czy nie zachodzi konflikt interesów odnośnie odmiennych ról, jakie ma spełniać coach lub zagadnień związanych z zachowaniem tajemnic biznesowych.
  • Osoba zatrudniająca coacha nie musi być zarazem klientem (na przykład, gdy firma zatrudnia i opłaca coacha, aby prowadził proces coachingowy dla pracownika). W takiej sytuacji, coach zawczasu ustala z klientem i pracodawcą feedback, jaki otrzyma od niego pracodawca, jego formę i wymagane przez niego rezultaty. Należy zadbać o to, by kwestie te zostały wcześniej ustalone i zaakceptowane przez coacha, klienta i pracodawcę i nie naruszać zasad tajności bądź zaufania klienta. Jeśli strony nie mogą dojść do porozumienia, coach zaprzestaje świadczenia usługi.
  • Coachowie podejmują racjonalne kroki w celu zbadania postępów poczynionych przez klienta. Jeśli klient nie posuwa się naprzód, należy otwarcie przedyskutować kwestię z klientem w ramach sesji coachingowej.
  • Coachowie tworzą i zachowują dokumentację zawierającą przebieg swojej pracy z klientami celem spełnienia wymagań zawodowych i prawnych.
  • Gdy zajdzie potrzeba, coachowie odsyłają klienta do innych profesjonalistów, takich jak doradca, terapeuta lub lekarz, kiedy dowiedzą się o problemie, który wymaga szczególnego potraktowania.
  • Coachowie dbają o unikanie niebezpieczeństwa lub szkód, które mogą „sprowadzić” na siebie, klientów bądź inne osoby podczas swojej pracy.
  • W przypadku pojawienia się przeszkód w prowadzeniu coachingu, coach podejmie stosowne wysiłki w celu ustalenia nowych warunków z klientem. Jeśli zakłócenia w coachingu okażą się długotrwałe, może to się wiązać z przydzieleniem klientowi innego, tymczasowego coacha z ICC.
  • Relacja coachingowa zostaje zakończona z chwilą wygaśnięcia umowy między coachem i klientem, zwykle pod koniec ważności wcześniej zapłaconego kontraktu. Jeśli coaching zakończy się z winy coacha przed wygaśnięciem umowy, zaoferuje on zwrot zapłaconego z góry wynagrodzenia, które obejmowało zakres niedokończonego coachingu. Jeśli coaching zakończy się z winy klienta przed wygaśnięciem umowy, klient zapłaci wynagrodzenie w miejsce wymówienia, jeśli tak wcześniej ustalono.
  • Coach jasno sprecyzuje klientowi kwestie logistyki, wynagrodzenia i terminów związanych z relacją coachingową.
  • Coach może żądać wynagrodzenia na dowolnym poziomie. Podaje je do wiadomości podczas trwania relacji coachingowej tak szybko, jak to możliwe.
  • Jeśli wystąpi problem z wypłatą wynagrodzenia, coach zawczasu podejmie kroki celem wyjaśnienia problemu i ustali z klientem sposoby dalszego postępowania. Jeśli klient nie zapłaci ustalonego wynagrodzenia, coach może starać się o uzyskanie go na drodze sądowej.
  • Zaufanie leży u podstaw każdej relacji wynikającej z coachingu. Klient musi zaufać coachowi, że ten wykonuje swoją pracę najlepiej jak może. Zaufanie budowane jest w czasie. Coach musi pokazać, że warto mu zaufać.
  • Aby coach zdobył zaufanie, musi wykazać się kwalifikacjami i uczciwością.
  • Coach pracuje najlepiej jak potrafi z każdym klientem.
  • Coach wykazuje się podstawowymi kwalifikacjami.
  • Coach podejmuje wysiłek, aby orientować się w innowacjach w metodologii coachingu.
  • Coach ma świadomość poziomu swoich umiejętności i zawsze stara się pracować nad ich udoskonalaniem.
  • Coach ma świadomość swoich problemów osobistych i dba o to, aby nie wpływały negatywnie na stosunki z klientami w trakcie coachingu. Jeśli zajdzie taka konieczność, coach otrzyma profesjonalną pomoc na początkowym etapie, albo ze strony innego coacha lub właściwego eksperta. Jeśli wspomniane problemy zakłócają pracę z klientem, może zostać podjęta decyzja o ograniczeniu lub zakończeniu działań coachingowych.
  • Coach jest konsekwentny, respektuje umowy i dotrzymuje obietnic.
  • Coach dba o zachowanie tajności materiałów uzyskanych od klienta, chyba, że ma upoważnienie klienta bądź jest zobowiązany prawnie do ich ujawnienia.
  • Coach ma świadomość swojego poziomu umiejętności oraz kwalifikacji i jest zobowiązany reklamować i prezentować swoje możliwości w sposób uczciwy i rzetelny.
  • Coach pracuje z klientami tylko wtedy, gdy ich potrzeby korespondują z jego umiejętnościami.
  • Coach traktuje klientów z szacunkiem i godnością.
  • Coach nigdy nie wykorzystuje klienta w sferze osobistej, finansowej czy też seksualnej.
  • Coach jest zobowiązany uzyskać zezwolenie klienta zanim zechce wykorzystać jego dane lub rekomendacje jako referencje.
  • Coach nie próbuje narzucić klientowi swoich przekonań, wartości bądź poglądów.
  • Coach nie podejmuje działań, które godzą w ogólne rozumienie i akceptację dla coachingu jako profesji.
  • Coach nie przypisuje sobie praw do wyników coachingu, których nie może jednoznacznie potwierdzić.
    Standards and Ethics ICC  Diversity Statement 
  • Certyfikat Coacha ICC jest dokumentem wydawanym przez International Coaching Community.
  • Certyfikat jest poświadczeniem, że dana osoba uczestniczyła i z sukcesem ukończyła kurs podstawowy ICC (poziom I), że posiada bazowe dla ICC kompetencje coacha i jest uprawniona do posługiwania się narzędziami coachingowymi w oparciu o proces ICC.
  • Certyfikowany coach ICC ma prawo używać procesu coachingowego opracowanego przez Josepha O’Connor i Andreę Lages (promowanego w ICC). Certyfikat coacha ICC nie upoważnia do uczenia procesu coachingowego ICC oraz udostępniania narzędzi coachingowych we własnym zakresie. Prawo do prowadzenia szkoleń ICC i uczenia narzędzi coachingowych ICC posiadają jedynie osoby posiadające tytuł Trener ICC. Trenerami ICC Poland są Katarzyna i Piotr Pilipczuk. Pełna lista trenerów: https://internationalcoachingcommunity.com/icc-certified-coaching-trainers/ 
  • Ponieważ kurs coachingu ICC nie jest kursem przygotowawczym do prowadzenia szkoleń lub wykładów z zakresu coachingu, certyfikat coacha ICC nie daje takich uprawnień. Uprawnia jedynie do prowadzenia coachingu metodą ICC. Opis kompetencji coacha, zasady etyczne oraz standardy ICC opisane są w oddzielnych dokumentach.
  • Certyfikat wydawany jest bezterminowo. Oznacza to, że jest ważny do momentu cofnięcia go przez Radę Dyrektorów ICC. Powodem unieważnienia dokumentu może być np. przekroczenie standardów etycznych.
  • Każdy klient ma prawo zażyczyć sobie okazania certyfikatu na etapie zawierania umowy o coaching. Klient może też dokonać weryfikacji (sprawdzenia uprawnień) poprzez kontakt z trenerami ICC w danym kraju.
  • Certyfikat coacha ICC uprawnia do uczestnictwa w kursach zaawansowanych. W ramach ICC Poland dostępne są certyfikacje: Business Coach ICC, Organization Coach ICC oraz Supervisor Coach ICC.
  • Głównym i podstawowym powodem wykluczenia coacha ICC z organizacji (unieważnienia certyfikatu) jest złamanie zasad etyki zawodu lub rażące przekroczenie standardów ICC.
  • Warunkiem rozpoczęcia procesu weryfikacji działań coacha jest przesłanie oficjalnej i jawnej prośby do Rady Dyrektorów International Coaching Community bezpośrednio lub poprzez Trenerów ICC w danym kraju. Dopiero po wpłynięciu oficjalnego dokumentu, uruchamiana jest procedura weryfikacji.
  • Po zakończeniu weryfikacji, Rada Dyrektorów ICC zobowiązana jest do udzielenia pisemnej odpowiedzi i jeśli jest to uzasadnione – do unieważnienia wydanego certyfikatu. Informacja o unieważnieniu certyfikatu i wykluczeniu z ICC, zostanie również podana do publicznej wiadomości na stronach internetowych ICC.
    Complaints procedurę

Kodeks Coacha

W poniższym dokumencie proponujemy opis norm, reguł i zasad etycznych zawodu coacha. Dokument został opracowany przez trenerów ICC Poland.

W poniższym opracowaniu poruszamy najważniejsze w naszym odczuciu kwestie dotyczące usługi coachingowej. Zdajemy sobie sprawę, że wiele aspektów wymaga szerszego opisu lub nawet oddzielnych szczegółowych opracowań.

We wstępie warto też nadmienić, że w ścisłym sensie bycie coachem dalece wykracza poza samo tylko wykonywanie zawodu, jako konkretnych czynności lub zadań. Coach znajduje się pomiędzy takimi „zawodami”, które nazywa się powołaniem. Tu mamy do czynienia nade wszystko ze sposobem życia, z pewnego rodzaju POSTAWĄ ŻYCIOWĄ, a nie z potocznie rozumianą pracą.

Sposób życia, postawę, którą mamy tu na myśli, można określić słowem Szlachetność.

SZLACHETNOŚĆ jest bazą dla bycia coachem i dla wszystkiego, co zostało zawarte w tym dokumencie.

  • Stały rozwój. Coach stale rozwija się zarówno na polu zawodowym, jak i ogólnoludzkim. Oznacza to, że przynajmniej raz w roku, poprzez uczestnictwo w szkoleniach, warsztatach, superwizjach, itp. podnosi swoje kwalifikacje zawodowe i poszerza wachlarz swoich możliwości. Jest na bieżąco z literaturą o tematyce coachingowej oraz rozwojowej. Oczywiście, trudno na kogokolwiek nałożyć obowiązek samorozwoju, to raczej kwestia samoświadomości niż nakazu. To bardziej cecha danej osoby, niż jej zamierzone działanie. Rozwija się, bo nie wyobraża sobie, że można inaczej żyć.
  • Precyzja w działaniu. Coach dba o szczegóły. Dotyczy to zarówno zawierania precyzyjnych i realnych do wykonania umów, jak też całego procesu coachingowego. Precyzja jest konieczna, gdy prowadzi się proces z Żywym Człowiekiem i dotyka kluczowych często aspektów Jego życia. Nie ma tu miejsca na zgadywanki lub eksperymenty. Działania powinny być nie tylko celowe, ale celne i dogłębnie przemyślane. To kwestia wielkiej odpowiedzialności.
  • Dojrzałość emocjonalna. Coach jest osobą w pełni świadomą podejmowanej odpowiedzialności. Potrafi zachować dystans do spraw i osób. Pytania, interwencje, różnorodne doświadczenia, które proponuje swojemu klientowi, proponuje zachowując należytą staranność i całkowitą świadomość. Zawsze jest bezstronny i działa z czystością (czyste intencje). W chwilach trudnych potrafi być wsparciem dla klienta i uniknąć jednocześnie przejmowania aktywności oraz wyręczania klienta. Stabilność emocjonalna jest jednym z podstawowych wymogów wobec coacha. Chwiejność emocjonalna dyskwalifikuje osobę jako coacha – okresowo lub zupełnie.
  • Żywa inspiracja. Coach ma inspirować przede wszystkim własnym sposobem działania, a dopiero w drugiej kolejności słowami, pytaniami, zadaniami i innymi swoimi umiejętnościami merytorycznymi. Coach ma inspirować, sam w sobie ma być Inspiracją. Sam kontakt z coachem powinien być inspirujący – poza słowami, poza działaniem. Na tym właśnie polega prawdziwe inspirowanie. Inspiracja to energia, którą coach powinien w sobie pielęgnować, umacniać i stale rozwijać. To kwestia podejścia do życia. To codzienny sposób życia. Coaching jest procesem, który ma inspirować klienta do nowych wglądów i podejmowania adekwatnych działań. Podobnie coach ma inspirować życiem.
  • Twórcze podejście. Trudno wyobrazić sobie coacha, który nie jest jednostką twórczą. Coach, cokolwiek robi, robi najlepiej jak potrafi i wciąż poszukuje nowych sposobów na jeszcze lepsze działanie. Potrafi wyciągać wnioski z własnych doświadczeń, z przeprowadzonych w przeszłości procesów coachingowych, ze spotkań z ludźmi. Coach ma na tyle mądrości i pokory, by z nich korzystać. Coach zna swój warsztat i wciąż go udoskonala. Jeżeli ktoś jest jedynie odtwórcą mistrzów, to nie jest jeszcze mistrzem. Twórczość jest niezbędna dla osiągnięcia mistrzostwa.
  • Samoświadomość. Coach rozpoznaje i zarządza samodzielnie własnymi procesami wewnętrznymi (zwłaszcza emocjami). Zna siebie i stale pracuje nad własnym rozwojem. Potrafi nazwać własne obszary problemowe i zachować do nich dystans w czasie pracy z klientem. Dysponuje własnymi sposobami zabezpieczania się przed „rezonansem” – sytuacja, gdy (problemowy) temat klienta uruchamia (problemowy) temat coacha. To się zdarza – coach również jest człowiekiem, ma swoje słabości, obszary wymagające poprawy. Jeżeli ktoś udaje, że ich nie posiada, to jedynie udaje. Może mieć ich mniej, ale je ma – jak każdy.
  • Odwaga cywilna. Coach potrafi jawnie przyznać się do popełnionego błędu. Zna swoje ograniczenia i nie udaje przed kimkolwiek, że ich nie ma. Podejmuje się tematów i procesów, którym potrafi sprostać. Nie podejmuje w żadnym wypadku działań nie etycznych lub choćby wątpliwych etycznie. Jasno i klarownie informuje o swoich nieprzekraczalnych granicach.
  • Apolityczność. Coach zna swoje zadanie, swoje miejsce i w pełni rozumie swoją rolę. Nie angażuje się w wewnątrz lub zewnątrz firmową politykę zleceniodawcy. Nie staje po czyjejkolwiek stronie – jest zawsze po swojej stronie i po stronie procesu coachingowego. Nie podejmuje roli doradcy, mediatora, negocjatora ani sędziego w jakimkolwiek konflikcie. Coach nie jest „niczyim ramieniem”, jest jedynie i tylko coachem. Coach spełnia rolę służebną, ale nie służalczą – to zdecydowana różnica.
  • Suwerenność. Coach jest suwerenną jednostką i szanuje suwerenność innych ludzi. Jakakolwiek zależność lub „układ” może działać unieruchamiająco lub zaburzająco na proces i relacje. Coach nie ocenia klienta i jego świata. Nie dokonuje wartościowania Osób i ich życia. Coach nie jest po to, by „zreperować” klienta. Coach zaprasza klienta do pracy z samym sobą, pomaga mu poprzez pytania, zadania, i różnorodne narzędzia coachingowy i doświadczenia, ale jednocześnie pozostawia klientowi całkowitą wolność i odpowiedzialność za własne zaangażowanie.
  • „Lubienie” Ludzi. Jeżeli coach nie jest w stanie „lubić” swojego klienta, szanować Go jako Osoby i Jego świata wartości (z całą jego różnorodnością), jeśli nie może go doceniać mimo wszelkich jego niezdolności lub ułomności – nie powinien podjąć się współpracy. Szacunek dla klienta jako Osoby i „lubienie” ma bardzo znaczący wpływ na relacje, oraz na późniejsze efekty coachingu.
  • Miłość. Miłość to nie tylko wartość, to podstawowa kompetencja w komunikacji. Działanie w oparciu o energię miłości jest najprostszym sposobem na profesjonalne i rzetelne prowadzenie jakiejkolwiek działalności. Miłość jest dynamiczną i ożywczą energią. Otwiera nie tylko serca, ale i umysły, ośmiela i nadaje szczególną wartość wszystkiemu, czego „dotknie”. Coach działa „przez” Miłość, czyli czerpiąc z tej energii. Miłość reprezentuje się w działaniu jako Dobroć.
  • Pokora. Cecha ludzi wielkich. Coach nie jesteś lepszy lub gorszy od klienta, jesteś inny – każdy jest Inny. Coaching nie jest procesem porównywania, jest procesem w którym klient ma odkrywać siebie, swoje możliwości, zasoby i strategie.
    Coach nie podejmuje się pracy, gdy ma wątpliwości, czy im sprosta. To również kwestia pokory.
  • Prawość. Coach ma dostęp do wielu poufnych informacji i niezmiernie osobistych aspektów życia klienta. Niedopuszczalne jest, aby Coach kiedykolwiek i w jakichkolwiek warunkach zawiódł zaufanie. Świadomy swej szczególnej roli nie może też sobie pozwolić na wykorzystywanie jakichkolwiek posiadanych informacji, by wywierać wpływ na klienta.
  • Szacunek. Coach szanuje klienta i tematy przez klienta podejmowane. Nie wartościuje ich i nie ocenia. Pozostawia również prawo i odpowiedzialność za dokonywane wybory klientowi. W żadnych okolicznościach nie krytykuje i nie „naprawia” świata klienta. Niedopuszczalne jest również, by coach „stwarzał kogoś” według swojego upodobania lub pomysłu. Byłoby to równoznaczne z dokonaniem oceny, że ktoś nie jest taki, jak być powinien i żyje w sposób, w jaki nie powinien. Coach nie posiada takiego prawa.
  • Szczerość. Coach nie gra w żadne gry. Jest otwarty, lojalny, uczciwy, klarowny. Działa z prostotą, troską, entuzjazmem, dumą, godnością i pasją. Jest autentyczny, odważny, spokojny, jednoznaczny. Doświadcza radości i ma poczucie humoru. Jednocześnie potrafi zachować powagę wszędzie tam, gdzie jej miejsce.
  • Spójność. Coach robi to, co mówi, że robi. Coach żyje tak, jak mówi, że żyje. Spójność jest jednym z gwarantów zdrowych relacji. Spójność jest jedną z tych wartości, które nadają sens i umacniają inne wartości. To nie jest kolejne mądre i modne słowo, to codzienna postawa życiowa. Spójność przejawia się jedynie w działaniach, a sam kontakt z człowiekiem spójnym jest odświeżający, czasem wręcz leczący.
  • Autentyczność. Coach nie udaje kogoś, kim nie jest. Ma świadomość swoich słabości i ograniczeń, a każdy człowiek jakieś ma. Nie chodzi o celowe pomniejszanie siebie czy swoich możliwości, lecz o zwyczajną prawdę i samokrytycyzm. Jeżeli kogoś nie stać na bycie autentycznym, to w jaki sposób chce spotkać po drugiej stronie kogoś autentycznego. „Maska” nie chroni, lecz oddziela. Jeżeli ktoś obawia się „własnej twarzy”, to będzie również obawiał się twarzy drugiego człowieka. Jedyne co zaakceptuje, to „maskę” i jedynie z tym się spotka. Lecz w takiej sytuacji cały proces coachingowym traci sens.
  • Poufność. Coach w stopniu całkowitym jest zobowiązany do zachowywania tajemnicy zawodowej. Wyjątek może stanowić jedynie sytuacja, w której coach występowałby jako strona w Sądzie. Wtedy podlega rygorom Prawa obowiązującego w Państwie.
    Coach nigdy nie używa nazwisk swoich klientów w rozmowach (nawet w rozmowach superwizyjnych). Ma prawo opisać sytuację, zagadnienie, problem lub dokonać ogólnej charakterystyki postaci (to, co niezbędne), ale jedynym dopuszczalnym określeniem Osoby jest słowo „Klient”.
    Pod żadnym pozorem i w jakichkolwiek warunkach nie ma prawa do wykorzystywania (dla własnych lub cudzych celów) uzyskanych podczas coachingu informacji.
  • Odpowiedzialność. Coach nie jest ekspertem w każdej dziedzinie życia, a nade wszystko w sprawach cudzego życia (czytaj: życia klienta). Ma mieć świadomość swej roli i znać się na procesie do którego zaprasza klienta. Ma posiadać wiedzę i umiejętność zarządzania procesem coachingowym. Ma znać silne i słabe strony procesu, kluczowe etapy i punkty przełomowe – w tym ma być ekspertem.
    Coach bierze pełną odpowiedzialność za swoje działania i słowa, które wypowiada.
  • Wnikliwość. Coach posiada zdolność precyzyjnego widzenia zdarzeń, okoliczności i ludzi. To cecha, która pomaga wychwycić sens. Coach wykorzystuje zdolności obu półkul mózgowych. Lewa odpowiada za myślenie logiczne, prawa za intuicję. Wnikliwość jest potrzebna, a czasem niezbędna do interpretacji pozornie chaotycznych informacji, do widzenia szerszego kontekstu, reakcji klienta, rozwoju sytuacji w czasie itd. Coach potrzebuje rozumieć co? i jak? się dzieje.
  • Elastyczność. Coach działa (zawsze) w niepowtarzalnych warunkach. Musi posiadać zdolność kreatywnego działania, improwizowania, „wyczuwania” rzeczywistości. Na tym polega twórcza postawa i tak się przejawia elastyczność w reagowaniu na otoczenie. To radzenie sobie w miarę rozwoju sytuacji. Raz sprawdzone sposoby nie zawsze gwarantują powodzenie w przyszłości. Świat i ludzie szybko się zmieniają – trzeba rozwijać w sobie zdolność i mieć stałą gotować nowatorskiego działania, wprowadzania innowacji.
  • Cierpliwość. Coach podąża za klientem, a to oznacza, że dostosowuje tempo do jego potrzeb i możliwości. Czasem cierpliwość jest niezbędna. Niedopuszczalne jest, by „skracać” udzielając porad, podpowiedzi, wskazówek. Sztuczne przyśpieszanie rzadko się sprawdza.
  • Zdrowy dystans. Coach potrafi zachować zdrowy dystans, i to zarówno do spraw, jak i do samego klienta. Coach ma świadomość, że jego wpływ jest w jakimś stopniu ograniczony. Zachowanie dystansu emocjonalnego jest kwestią podstawową w pracy coacha i ma bezpośredni wpływ na jego „optykę” sytuacji.
  •  
  • Wszechstronne i szerokie przygotowanie do wykonywania zawodu. Coach posiada odpowiedni zasób wiedzy, umiejętności i doświadczenia w obszarze pracy z Ludźmi. Wykonuje swoje funkcje zawodowe z pełną świadomością ponoszonej odpowiedzialności. Zna standardy zawodu, proces coachingowy i potrzebne narzędzia.
  • Postawa wobec klientów i ich spraw. Coach swym życiem świadczy o wartościach takich jak uczciwość, czystość, rzetelność, ufność, szacunek, skromność, wiarygodność, szczerość, prawda, wrażliwość, miłość, dobroć, zaangażowanie, sumienność, akceptacja, wyrozumiałość. Używa posiadanej wiedzy oraz umiejętności z należytą starannością i szacunkiem. Kluczowym punktem odniesienia i podmiotem jest klient.
  • Przestrzeń dla klienta. Coach nie naprzykrza się swoim klientom w czasie pomiędzy sesjami coachingowymi. Celem coacha jest stwarzanie warunków do samodzielnego działania klienta ze wszystkimi tego konsekwencjami. Coach nie może być „kołem ratunkowym” lub konsultantem telefonicznym pomiędzy sesjami. Jeżeli w kontrakcie zawarte są sesje telefoniczne lub mailowe, zasady ich odbywania się i celu, powinny zostać precyzyjnie ustalone z klientem. Jednym z bardziej niepożądanych efektów coachingu jest „UZALEŻNIANIE SIĘ” klienta od coacha lub odwrotnie.
  • Wierzenie w możliwości klienta. Wierzenie w klienta i Jego możliwości jest niezbędne w pracy i dla osiągania zamierzonych efektów. Być może jest to nie tylko kwestia wierzenia w konkretnego klienta, ale ogólnie ujmując „kompetencja” życiowa coacha. Coach wierzy w Ludzi i ich możliwości.
  • Spojrzenie systemowe. Coach ma świadomość, że klient jest częścią wielu różnorodnych systemów, które na niego wpływają. Potrafi spojrzeć całościowo na swojego klienta i zawsze dba ze swej strony w stopniu maksymalnie możliwym, o zachowanie ekologii życiowej klienta.
  • Wysoka motywacja. Coach ma być pomocny, jego działania mają być wspierające dla klienta. Coach zawsze angażuje się w proces coachingowy w 100%, ze wszystkimi swoimi zasobami.
  • Należyta staranność. Coach ma rolę służebną wobec klienta. Ma ze swej strony dołożyć wszelkich starań, aby czas wspólnej pracy był czasem owocnym w odkrycia dla klienta oraz aby był impulsem do podjęcia starań, wyzwań i zadań przez klienta, w odniesieniu do Jego celów.
  • Własny coaching. Coach powinien mieć swojego coacha. To zupełnie inna kwestia niż Superwizje. Coach również żyje i ma wiele do załatwienia w sobie, a jego czystość wewnętrzna, świadomość i stabilność ma wielki wpływ na jego kontakt z ludźmi i pracę.
  • Superwizje indywidualne. Zaleca się, aby coach miał kontakt z superwizorem. Jest to szansa, by zadbać o siebie jako Osobę w odniesieniu do wykonywanych zadań zawodowych, oraz omówić bardziej skomplikowane, złożone problemy klienta z osobą całkowicie zdystansowaną do tych zagadnień.
  • Narzędzia. Coach używa wszystkich dostępnych i znanych sobie narzędzi coachingowych dla dobra klienta i w odniesieniu do Jego celów. Jeżeli jest taka potrzeba potrafi również skonstruować nowe. Uwzględnia przy tym możliwości konkretnego klienta i jego zasoby.
  • Komunikacyjne. Coach posiada niezbędną wiedzę i korespondujące z tą wiedzą umiejętności w obszarze komunikacji. Rozumie pojęcia i potrafi je stosować w praktyce. Ma podstawowe umiejętności dostosowywania swojego języka do potrzeb klienta. Potrafi precyzyjnie wyrażać swoje myśli i rozumie przekazy innych osób. Potrafi konstruktywnie używać słownictwa zarówno potocznego, jak i wymaganego zakresu słownictwa specyficznego dla dziedziny zawodowej klienta. Coach posiada niezbędne podstawy wiedzy z obszaru zaawansowanej lingwistyki. Zna podstawowe wzorce językowe, potrafi konstruować adekwatne oraz korespondujące ze światem klienta i jego poziomem intelektualnym pytania, potrafi udzielać informacji zwrotnej.
  • Relacyjne. Coach potrafi budować czyste i wartościowe relacje pełne zaufania, klarowności i jednoznaczności. Posiada podstawową wiedzę z zakresu granic i przestrzeni psychologicznych w kontaktach międzyludzkich. Potrafi zachować należyty dystans. Potrafi wyważyć i odpowiednio „ustawić balans” pomiędzy „bliskością” partnerów w procesie coachingowym a „obcością” partnerów biznesowych. Potrafi dokonać oczyszczania relacji po sytuacjach konfliktowych lub po nieporozumieniach. Zachowuje suwerenność osobową w relacjach i dba ze swej strony należycie o suwerenność swoich klientów. Dysponuje odwagą cywilną potrzebną do bycia spójnym i szczerym w kontakcie z ludźmi.
  • Emocjonalne. Coach potrafi zarządzać własnymi emocjami. Jest jednostką stabilną i dojrzałą emocjonalnie. Ma podstawową wiedzę na temat emocji i potrafi jej używać w praktyce, korzystać z niej w kontakcie z innymi ludźmi. Posiada podstawową wiedzę z zakresu psychologii, neurologii lub innych dziedzin w odniesieniu do rozwoju emocjonalnego człowieka. Potrafi rozpoznać, nazwać i opisać poszczególne stany emocjonalne swoje i klienta. Potrafi adekwatnie reagować na konkretne zachowania, wynikające z przeżywanych emocji lub dla nich charakterystyczne. Potrafi rozpoznać i ochronić się przed manipulacjami emocjonalnymi. Sam również nie stosuje żadnego rodzaju manipulacji emocjonalnych.
  • Procesowe. Coach zna proces coachingowy i potrafi wyjaśnić podstawowe lub niezbędne elementy tego procesu swoim klientom lub zleceniodawcom. Swobodnie porusza się „w procesie”, którym pracuje. Zna kolejne fazy procesu coachingowego, ma potrzebne umiejętności do prowadzenia innych ludzi przez te fazy i potrafi zapewnić bezpieczeństwo podczas tej podróży. Ma wiedzę na temat potencjalnego działania procesu, którym się posługuje oraz umiejętności radzenia sobie w sytuacjach zaskakujących.
  • Narzędziowe. Coach używa jedynie tych narzędzi, które zna, rozumie ich działanie i ma do ich używania uprawnienia. Niedopuszczalne jest prowadzenie eksperymentów na klientach. Najczęściej posiada potwierdzenie swojej wiedzy i umiejętności w postaci zaświadczenia lub certyfikatu. Coach powinien podejmować się jedynie takiego zakresu tematycznego, do jakiego posiada potwierdzone kwalifikacje.
    Coach posiada wiedzę i umiejętności potrzebne do tworzenia własnych narzędzi coachingowych w razie potrzeby. Wszelkie wytwarzane narzędzia powinny spełniać kryteria etyczne i mieścić się w standardach coachingowych. Wszelkie narzędzia używane przez coacha powinny przede wszystkim respektować wartości reprezentowane przez klienta i jego zdeklarowane idee życiowe.
  • Logistyczne. Coach posiada prawo do prowadzenia usług na terenie danego regionu, państwa lub w imieniu podmiotu zlecającego pracę (firma szkoleniowa). Prowadzi własną działalność gospodarczą, lub jest uprawniony do samodzielnego zawierania umów, realizacji zleceń i wystawiania rachunków. Sam ponosi odpowiedzialność za swoje rozliczenia podatkowe i ma wszelkie uprawnienia do wykonywania czynności zawodowych.
    Coach posiada podstawową wiedzę w kwestii zawierania umów i prowadzenia działalności. Potrafi zorganizować i profesjonalnie przeprowadzić zlecenie, którego się podejmuje.
    Coach jest świadom wypowiadanych słów, wynikających z nich ewentualnych skutków oraz wynikających z nich zobowiązań. Bierze pełną odpowiedzialność za wszelkie swoje wypowiedzi i działania.
  • Odpowiedzialność za proces coachingowy. Coach dopasowuje swoje interwencje i różnorodne działania do teraźniejszego etapu rozwoju osobistego swojego klienta, ale również nieustannie stwarza szansę dalszego rozwoju i zaprasza klienta do nowych odkryć. Coach nie poprzestaje na „dreptaniu” już znanymi ścieżkami. Nowe efekty wymagają nowych dróg. Jednak zawsze i w każdej sytuacji coach ma szacunek dla Wartości wyznawanych przez klienta i pozostawia Mu wolny wybór.
  • Odpowiedzialność za swoje zasoby. Niezbędne jest, by coach (zanim zacznie pracę z klientami) określił obszary, którymi będzie się zajmować. Coach powinien mieć świadomość swych zasobów i indywidualnych możliwości w takim stopniu, by podejmować się jedynie tych zadań, którym może sprostać. Niezbędne jest również wstępne określenie „profilu klienta”, z jakim coach ma zamiar pracować.
  • Odpowiedzialność za cele. Coach zawsze pamięta o swoich celach na proces coachingu. Głównym celem coacha jest sukces klienta i sukces organizacji, a to dopiero oznacza sukces coachingu – czyli też sukces coacha. Coach pracuje tak, by uruchomić, uwolnić i połączyć zasoby klienta z Jego działaniami, dla Jego sukcesu, jako Osoby i dla sukcesu organizacji.
  • Odpowiedzialność Osobowa. Coach odpowiada przed organizacją i klientem, ale najważniejsze jest to, że odpowiada przed samym sobą i swym sumieniem (przejaw Boskości w człowieku). Coach zawsze pamięta o swej odpowiedzialności. Coach robi jedynie te rzeczy, które uznaje za słuszne, które zaproponowałby samemu sobie lub komuś, kogo kocha bezwzględnie (np.: swemu dziecku).
  • Całkowita obecność. Coach jest obecny całym sobą „Tu i Teraz”. To jest niezbędne. W czasie sesji coachingowej coach nie zajmuje się żadnymi innymi sprawami, jedynie sprawami swojego klienta. Coach nie myśli o niczym i nikim innym, tylko o kliencie – jest „tu i teraz” całkowicie. Jedynie fizyczna obecność w przestrzeni nie wystarczy.
  • Odpowiedzialność działania. Coach działa w taki sposób, by nigdy nie wstydzić się swych działań. Wyobraź sobie, że patrzy na twoje działanie Ktoś najważniejszy i wtedy działaj – ostatecznie zawsze Ktoś patrzy. Czy postąpiłbyś w ten sam sposób, gdyby ktoś Najważniejszy na ciebie właśnie patrzył? Jeśli tak, to działaj. Ostatecznie, ty sam zawsze patrzysz na swoje działania, a chyba jesteś sam dla siebie ważny.
  • Odpowiedzialność nie działania. Coach nigdy nie działa za klienta, nigdy nikogo nie wyręcza – wyręczanie osłabia już i tak słabych. Coach nigdy nie podpowiada rozwiązań. Twoje rozwiązania są dobre jedynie dla ciebie, a wielu z nich (mimo tego) sam nigdy nie wybrałeś i nie wybierasz nadal. Klient ma prawo podjąć decyzję o działaniu lub nie-działaniu, a coach ma obowiązek przyjąć tę decyzję – nie ma obowiązku ani prawa działać w zastępstwie klienta.
  • Materiały pomocnicze. Coach jest zobowiązany dostarczyć klientowi użyteczne w procesie coachingowym materiały i pomoce. Dobiera je i przygotowuje z należytą starannością. Wykorzystuje know how do którego ma prawo i respektuje prawa autorskie. Coach używa materiałów pomocniczych w przewidzianym dla nich kontekście i celu.
  • Miejsce sesji. Coach dba o to, by miejsce w którym odbywa się sesja coachingowa sprzyjało skupieniu i stwarzało poczucie zdrowego komfortu klientowi. Preferowana jest sala przeznaczona do spotkań, narad lub szkoleń w firmie. Nieużyteczne są miejsca publiczne, pełne ludzi, hałasu, ruchu – to nie sprzyja skupieniu, a wręcz działa rozpraszająco. Klient potrzebuje mieć poczucie należytej intymności.
  • Czas sesji. Sesja coachingowa powinna być tak „wymierzona”, aby bez pośpiechu móc sprawdzić zadania i postępy, wysłuchać klienta i zebrać bieżące informacje, móc zaproponować potrzebne eksplorowanie i doświadczenia, tak, by był czas na wnioski klienta i zaplanowanie działań przyszłych (na czas pomiędzy sesjami). Kwestie czasowe są zależne od indywidualnych ustaleń i preferencji. Optymalny czas sesji coachingowej to najczęściej 90 lub 120 minut.
  • Dojazdy. Coach dokonuje precyzyjnych ustaleń, kto będzie dojeżdżał do miejsca spotkania. Najczęściej osobą dojeżdżającą jest coach, ponieważ proces coachingowy powinien być tak zorganizowany, aby inne zadania klienta w danym dniu nie zostały zaniedbane lub odwołane. Większa inwestycja czasowa jest więc najczęściej po stronie coacha.
  • Koszt sesji. Coach wycenia swoją pracę tak, by nie myśleć o pieniądzach, gdy pracuje – czyli adekwatnie i uczciwie. Coach myśli w trakcie coachingu, ale nie o pieniądzach. Coach wyraźnie określa elementy, które są objęte opłatą lub zawierają się w cenie sesji coachingowej.
    Kwestie finansowe podlegają zawsze indywidualnym ustaleniom. Pomocne jest mieć orientację, na jakim poziomie pozycjonuje daną formę coachingu „rynek” i korespondować z tym poziomem. Cena powinna być adekwatna do wkładanego wysiłku i ponoszonej odpowiedzialności. Zbytnie zawyżanie lub zaniżanie stawki nie ma żadnego sensu. Coach powinien mieć całkowitą jasność w kwestii swojej wartości i w kwestii wartości swojej pracy.
  • Sytuacje nieprzewidywalne. Coach powinien zadbać, aby zostały określone w sposób klarowny sposoby działania w sytuacjach nieprzewidywalnych (zdarzenia losowe, choroba, niespodziewana kontrola przeprowadzana w firmie) – zdarzenia, które mogą utrudnić lub uniemożliwić przeprowadzenie sesji coachingowej. Jest to ważne zwłaszcza przy dużych odległościach. Powinny zostać ustalone ramy czasowe dla bezkosztowego odwołania lub przełożenia sesji coachingowej. Zarówno klient jak i coach powinni respektować swój czas i możliwości kalendarzowe.
  • Zarwanie kontraktu. Coach powinien zadbać o precyzyjne określenie warunków umożliwiających zerwanie kontraktu lub wcześniejsze jego zakończenie. Nie każdy moment i sposób jest odpowiedni. Nie jest to kwestia finansów, lecz kwestia rozpoczętych wątków, przydzielonych zadań, itp. Coach powinien zadbać o możliwość dokończenia (domknięcia) kwestii, które zamknąć należy. W tym punkcie ważne jest, aby zarówno klient, sponsor, jak i coach mieli poczucie wpływu i równych praw.
  • Odmowa zapłaty. Coach powinien dokonać bardzo dokładnych ustaleń, w jakich warunkach płatnik może odmówić zapłaty lub domagać się zniżki. Określenie wstępnych kryteriów sukcesu jest niezbędne dla obu stron, aby uniknąć jakichkolwiek nieporozumień przy zakończeniu kontraktu. (Kwestiom kontraktowym został poświęcony oddzielny dokument, dostępny również na tej stronie internetowej).
  • Odpowiedzialność za relację. Coach buduje relacje z klientem i dba o nią w miarę swoich możliwości, ale na tym nie kończy. Relacja jest istotna, ale nie jest celem sama w sobie. Coach buduje relację by móc działać i by zapraszać klienta do działań, wyzwań, pracy, przejęcia odpowiedzialności za swoje życie, do wyciągania wniosków.
    Coach dba aby relacje z klientem były zawsze i w każdym wymiarze klarowne, czyste, etyczne i jednoznaczne. W tej kwestii nie dopuszczalne są jakichkolwiek wątpliwości, dwuznaczności lub niedomówienia i domysły. Relację coachingową mogą stwarzać jedynie dwie suwerenne i wolne jednostki.
  • Odpowiedzialność za cele. Coach zna i zawsze pamięta o celach klienta – on jest podmiotem całego procesu, klient i Jego cele to sedno coachingu. Coach nie jest tu najważniejszy – klient jest tu najważniejszy. Rolą coacha jest stałe odnoszenie się, budowanie połączenia do określonych przez klienta celów coachingowych.
    Coach w taki sposób zarządza procesem, by którykolwiek z celów podjętych do realizacji nie został pominięty. Mimo, iż ostatecznie to klient ponosi pełną odpowiedzialność za swoje efekty (efekty są pochodną codziennych działań klienta), to coach ponosi odpowiedzialność za „ogarnięcie” w czasie coachingu wszystkich celów, wątków lub ewentualnych powiązań. Coach jest zdystansowany i ma dzięki temu szerszą „optykę”, klient tkwi w procesie – może o czymś zapomnieć, coś przeoczyć. Wielopoziomowe widzenie i działanie, to jedno z zadań coacha.
  • Odpowiedzialność za decyzje. Coach nie bierze odpowiedzialności za żadne decyzje Klienta i prowadzi coaching przede wszystkim poprzez zadawanie pytań, a nie sugerowanie rozwiązań. Konsultant ponosi odpowiedzialność za proponowane klientowi rozwiązania, coach nie jest konsultantem. Coach ma zachęcić do dokonywania wglądów i podejmowania adekwatnych działań, ale nie ma prawa do czegokolwiek klienta zmuszać, zachęcać lub czegokolwiek sugerować.
  • Odpowiedzialność Klienta. Coach szanuje suwerenność osobistą i dlatego pozostawia Klientowi odpowiedzialność za jego decyzje. Rola coacha w tej kwestii polega na tym, by zadbać na tyle na ile jest to możliwe, by klient był swoich decyzji i ich różnorodnych skutków świadomy. W tym sensie coach ponosi „współodpowiedzialność” za zyskiwanie świadomości przez klienta, ale za swoją samoświadomość klient odpowiada sam.
  • Odpowiedzialność Osobowa. Coach rozumie i pamięta, że Człowiek jako Podmiot jest zawsze ważniejszy niż jego cele (nawet najpiękniejsze cele). Człowiek jest ważniejszy niż cele kogokolwiek (nawet najważniejsze cele). Jeśli cele, które klient sobie wyznacza lub które są mu wyznaczane, mogą naruszyć Jego (klienta) osobiste dobro i nie są w pełni ekologiczne, to nic nie są warte. W takiej sytuacji skuteczność oznacza jedynie tyranię, zamordyzm, autodestrukcję lub zbrodnię.
  • Poszanowanie sponsora. Podejmując się kontraktu coach uwzględnia kulturę organizacji, promowane w organizacji wartości, zwyczaje, misję, wizję organizacji, całościowy kontekst, realia i uwarunkowania organizacyjne. Coach jest zobowiązany do przestrzegania zasady całkowitej poufności również w odniesieniu do sponsora, zleceniodawcy, organizacji.
  • Odpowiedzialność za kontrakt. Coach dba, by zawierany kontrakt był tak precyzyjny, jak jest to maksymalnie możliwe. Wnikliwie diagnozuje potrzeby i możliwości, by każda ze stron miała jasność i odpowiednie rozumienie zawartych w niej zapisów oraz zobowiązań. Coach nie obiecuje rzeczy niemożliwych lub mało realnych.
  • Odpowiedzialność za cele. Coach pamięta o celach organizacji – są po to, by je osiągnąć. Jeśli nie jest możliwe osiągnięcie jakiegoś celu, odpowiedzialny coach informuje o tym zleceniodawcę, negocjuje tę kwestię lub nie podejmuje kontraktu (jeśli wprowadzenie zmian – urealnienie celu – nie jest możliwe).
  • Odpowiedzialność za „korespondencję” poszczególnych celów. Coach posiada pełną świadomość swej odpowiedzialności w związku z celami. Jeżeli cele organizacji i klienta nie są identyczne, rolą coacha jest realnie określić, w jakim stopniu i które cele mogą zostać osiągnięte. Coach podejmuje próbę połączenia obu poziomów potrzeb (celów).
    Coach ma pełną świadomość, że organizacja, która płaci za coaching ma uzasadnione prawo oczekiwać, że dostarczy on oczekiwanych efektów. Owszem, coach pracuje przede wszystkim „na celach” klienta, jednak to nie ma wykluczać lub zwalniać coacha z podjętego zobowiązania wobec organizacji. Jeśli coach nie widzi żadnej możliwości połączenia celów z obu poziomów, nie powinien podjąć się pracy z tym klientem i tą organizacją. Kluczowe znaczenie ma tu decyzja klienta. Ostatecznie to klient decyduje, którymi celami chce się zająć i które chce przyjąć do realizacji. Jeżeli któregoś celu określonego przez zleceniodawcę klient nie podejmuje, sam powinien poinformować o tym swojego pracodawcę. Rolą coacha nie jest stawanie pomiędzy stronami i mediacje.
    Coach może podjąć negocjacje ze sponsorem w sprawie oczekiwanych efektów coachingu przed zawarciem kontraktu, zwłaszcza, gdy oczekiwania sponsora są wygórowane lub wręcz mało realne. Jeżeli kontrakt został zawarty wcześniej, dopuszczalne, a nawet wskazane jest uczciwe poinformowanie sponsora o możliwościach i renegocjowanie zawartej umowy.
  • Mierzenie efektywności procesu coachingowego. Coach ustala na etapie zawierania kontraktu precyzyjne kryteria osiągnięcia sukcesu zarówno z klientem, jak i ze sponsorem. Efektywność coachingu powinna być potwierdzana konkretnymi miernikami w czasie jego trwania i po jego zakończeniu. Mierniki te są określane na poziomie zachowań, które powinien przejawiać klient w wyniku coachingu. Należy o tym pamiętać: zmiany wewnętrzne mierzone są poprzez działania.
  • Informacja zwrotna z procesu. Coach może udzielić informacji zwrotnej jedynie w takim zakresie, jaki został ustalony z klientem coachingu na wstępie lub w trakcie procesu. Coach ma zawsze świadomość i w pełni szanuje „zasadę całkowitej poufności”. Coach zmierza do tak precyzyjnego ustalenia kryteriów sukcesu na poziomie zauważalnych zmiennych (poziom działań), aby nie było potrzeby pisemnego raportowania.
    Może to zabrzmi dość dziwnie, ale raport pocoachingowy powinien zostać sporządzony nie przez coacha, a przez klienta, który sam opisuje swoje korzyści i wdrożone zmiany, oraz (ewentualnie) przez zleceniodawcę, który opisuje zauważalne w działaniu efekty pracy coachingowej klienta.